ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ – Του Γιάννη Μπαζαίου
Πόλεμο άναψε η πρόσφατη απόφαση των Οδικών Συγκοινωνιών Α.Ε. (Ο.ΣΥ. Α.Ε.) να αφαιρεθούν τα λεγόμενα «προστατευτικά» του οδηγού στα αστικά λεωφορεία, δηλαδή οι πλαστικές κορδέλες και κάτι άθλια διαφανή πλαστικά που είχαν τοποθετηθεί στο διάδρομο για να απομονωθεί η μπροστινή πόρτα και μην πλησιάζει κανείς τον οδηγό. Μάλιστα η από 24/3/2023 και 15/5/2023 αλληλογραφία για το ζήτημα είναι απίστευτη, αφού υποστηρίζεται ότι οι λεγόμενες «προστατευτικές μπάρες» διασφαλίζουν τη σωματική ακεραιότητα επιβατών και εργαζομένων. Τρικυμία…
Έντονες ήταν οι αντιδράσεις και στην αρχική συζήτηση να τοποθετηθούν διαχωριστικά από σκληρό πλεξιγκλάς ή γυαλί, σε όλα τα αστικά λεωφορεία, μαζί με πορτάκι για την πρόσβαση στο χώρο του οδηγού, επειδή… δεν σφραγίζει μέχρι την οροφή. Μιλάμε για τα εργοστασιακά ή after sales διαχωριστικά που έχουν ήδη τοποθετηθεί σχεδόν σε όλα τα αστικά λεωφορεία στην Ευρώπη, για την προστασία των οδηγών τόσο από στενές επαφές, όσο και από αερομεταφερόμενες μολύνσεις, διατηρώντας ανοιχτό το διάδρομο σε όλο το μήκος του και λειτουργική την πρώτη πόρτα εμπρός.
Πέρα από το αστείο του θέματος, η εμμονή με το αντιαισθητικό θέαμα της λερωμένης σακούλας με τις αυτοκόλλητες ταινίες, που ακολουθήσαμε ως πρακτική στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είναι… επικίνδυνη, κυρίως επειδή η κλειστή εμπρόσθια πόρτα δεν επιτρέπει τον εξαερισμό και την τακτική ανανέωση του αέρα της καμπίνας, ενώ δημιουργεί ασφυκτικές καταστάσεις μέσα στο όχημα –και για τον οδηγό και για τους επιβάτες.
Το ζήτημα είναι σοβαρό, καθώς η παρέμβαση αυτή μειώνει δυναμικά τον επιτρεπόμενο αριθμό επιβατών σχεδόν στο μισό (όπως προβλέπει η ελληνική νομοθεσία), ενώ αυξάνει εκθετικά τον κίνδυνο μετάδοσης παθογόνων.
Καθώς τελειώνει ο συναγερμός για την προηγούμενη φάση της πανδημίας (με 200 νεκρούς κάθε εβδομάδα, απλά την… ξεχάσαμε επειδή οι ανακοινώσεις δημοσιοποιούνται κάθε εβδομάδα), φαίνεται ότι χάνουμε οριστικά και την ευκαιρία να εξοπλιστούν τα παλιά αστικά λεωφορεία με κανονικά διαχωριστικά ή άλλα μέσα καθαρισμού του αέρα. Και πολύ φοβάμαι ότι πολύ γρήγορα θα επιστρέψουμε σε… κανένα μέτρο προστασίας (ήδη έχουμε ξεχάσει τις μάσκες σε κλειστούς χώρους με συνωστισμό, όπως είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς), αν και τίποτα στην πραγματικότητα δεν έχει τελειώσει.
Απλά, όσο παλαιώνει ο στόλος των λεωφορείων που κυκλοφορούν, κανείς δεν θα ασχοληθεί σοβαρά να τα εφοδιάσει με κανονικά συστήματα προστασίας· και αν προκύψει κάτι έκτακτο, θα τρέχουμε πάλι… με αναθέσεις.
Τα εργοστασιακής σχεδίασης διαχωριστικά με πορτάκι και «τζάμι» κοντά στο κάθισμα του οδηγού είναι μια ευφυής λύση προστασίας. Και παρόλο που δεν καλύπτει όλο το ύψος μέχρι την οροφή, επιτρέπει στο κλιματιστικό να δημιουργήσει ένα αέρινο φράγμα θετικής πίεσης, «σφραγίζοντας» αποτελεσματικά το χώρο του οδηγού με τον αέρα που ξεχειλίζει προς το διάδρομο.
Αν κάποιοι ενδιαφέρονται σοβαρά για την ασφάλεια οδηγού και επιβατών από εποχιακές ή άλλες σοβαρότερες ασθένειες, πρέπει να σκεφτούν καλά τη στάση τους σε τέτοια ζητήματα.
Όσο για τα πολυαναμενόμενα καινούργια αστικά λεωφορεία, μένει να δούμε με τι είδους μέτρα προστασίας θα είναι εξοπλισμένα όταν παραληφθούν με το καλό (από το 2024 ή και το 2025).
